ถ้าใครเคยขี่มอไซค์ผ่านซอยนี้อาจจะรู้กันดี มันเป็นซอยเปลี่ยว ยิ่งแต่ก่อนยิ่งน่ากลัว ขี่รถไปทีเสียวหลังว๊าบๆ อากาศมันเย็นอะเนาะมีแต่ต้นไม้ แต่ถ้าใครเคยโดนอำแบบผมคงไม่ตลก ผมชอบโดนเพื่อนอำว่า เห็นคนซ้อนท้ายมอไซค์มาด้วย คือผมก็คิดว่าเพื่อนแกล้งนะ แต่ถึงจะแกล้ง พอต้องขับผ่านซอยนี้อีกก็เพิ่มความกลัวผมอีกผมจะบ้า
ผมมีแพลนไปเที่ยวกับแฟนที่นครนายกเลยหาที่พักในเว็บแล้วมาเจอที่นี่ในรูปดูสวยมาก มีทั้งสระว่ายน้ำ สนามกอล์ฟ และวิวดีมาก ที่สำคัญราคาไม่แพงมากแค่คืนละ 600 บาท พอถึงวันที่ไปเที่ยวจริงๆผมขับรถไปตาม Google Map ไปเรื่อยๆแล้วเผลอขับเลยโรงแรมเพราะไม่เห็นว่ามีซอยให้เลี้ยวเข้าไปจึงวนรถกลับมาเห็นว่าเป็นวัดเลยลองขับเข้าไปแล้วทะลุออกหลังวัดสรุปมีโรงแรมจริงๆแต่สภาพโรงแรมไม่เหมือนในเว็บตอนที่จองสภาพที่เห็นก็คือ มี
ผมเล่าเรื่องไม่เก่งนะครับ คือขากลับกำลังนั่งเรือออกมาจากเกาะก็เจอพายุทำให้เรือโคลงเคลงมาก ผมไปกับครอบครัวแต่เรือก็มีคนอื่นด้วย คือเกาะนี้มีความเชื่อว่าห้ามเก็บหินกลับ ขึ้นชื่อว่าน่าจะเฮี้ยนอยู่ครับ สรุปย่าผมได้ยินเสียงเหมือนคนโยนหินออกจากเรือ พายุคลื่นแรงก็สงบลง คิดว่าคงมีคนเก็บหินกลับมา แต่อันนี้ก็พิสูจน์ไม่ได้ครับมันนานมากแล้ว5555 มีใครเคยเก็บหินมามั้ยครับจากเกาะนี้
เรานั่งข้างคนขับแล้วจังหวะกำลังจะเลี้ยวเข้าปั๊มเราเห็นเด็กผู้หญิงเสื้อชมพูวิ่งเล่นอยู่แว๊บนึง ปั๊มมันเงียบๆ มันเป็นปั๊มเก่าๆหน่อยแต่ก็ไม่ได้แย่มาก จังหวะเราหันไปอีกทีแค่ไม่ถึง10วิเด็กคนนั้นไม่มี! คือเราก็งงพนายามหันดูรอบๆก็ไม่เจอ ถามคนขับก็บอกไม่เห็น คือไม่เห็นตั้งแต่แรกเลย เอ้า แล้วนี่เห็นใครเด็กที่ไหนอะ นึกว่าลูกพนักงานในปั๊มตอนนั้นก็ตุ้มๆต่อมๆ ทุกวันนี้ยังจำได้อยู่เลย
อยากรู็ว่าที่อีต่อง ปิล็อกใครเคยเจอเรื่องอะไรบ้างคะ พอดีอยากไปมานานละค่ะ ขอคนมีประสบการณ์ด่วนค่ะ5555555กัววว
สวัสดี…งั้นเอาเป็นว่าเรื่องของวันนี้คือ เรื่องในที่ทำงานของผมเอง เรื่องนี้เกิดขึ้นในช่วงที่ผมว่างานแรกๆ วันนั้นเป็นวันที่มีของเข้ามาเยอะมากผมกับพี่อีกคนเก็บของทั้งวันจนถึงช่วงเย็นของวันจนหมดรู้สึกเหนื่อยมากๆเพราะต้องเอาของที่ลานเข้าไปในสต็อคด้านหลัง เลยสบดออกมาว่า แม่งเอ้ยเหนื่อยชิ*หาย แล้วกำลังฮึบทำงานให้เสร็จอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงผญพูดขึ้นข้างๆหูผมว่า “ทำอะไรอยู่..” เป็นเสียงเบาเย็นที่ไม่แสดงอา
เกริ่น:เริ่มเล่าจากการอธิบายสถานที่ในเรื่องในสถานที่คือบ้านสวนบ้านของผมเป็นบ้านที่อยู่ในสวนทุเรียนในจังหวัดระยองครับรอบบ้านรายล้อมด้วยสวนทุเรียนจะมีพื้นที่บ้านและศาลเจ้าที่ประมาณเกือบๆ1ไร่เป็นบ้าน2ชั้นชั้น1จะเป็นปูนส่วนชั้น2จะเป็นไม้เรื่องนี้จะเป็นส่วนของเรื่องราวในตอนที่ผมอยู่ม.ต้นและเพื่อนๆที่โรงเรียนมาบ้านเพื่อที่จะเตรียมทำกิจกรรม เนื้องเรื่อง: เริ่มจากการที่โรงเรียนของผมอยู่ใกล้บ้านและโรงเรียน
เรามีโอกาสได้ไปลำปางครั้งแรกเพราะเป็นทางผ่านเลยลองแวะพักดูคืนนึง เราเลือกที่พักนึงที่คิดว่าน่าจะโอเค ไม่ถูกไม่แพงมีอาหารเช้าให้ แต่วันที่เราไปพัก มีการก่อสร้างด้วย แล้วเราก็ได้ห้องแถวๆนั้น มันก็ดูแหม่งๆแหละ เพราะหลังข้างๆก็ผุพัง ประเด็นคือ เรามารู้ว่าที่เราพักมันอยู่ใกล้ศาลเพราะเราเดินดูรอบๆ คือจากจะได้พักผ่อนกลายเป็นระแวงแทน พอตกดึกก็รู้สึกวังเวง กว่าจะหลับเรียกว่าข่มตานอนได้เลย🥲 ไม่ได้เจออะไรจั
คือสะพานนี้แต่ก่อนมีเด็กตายเยอะครับจากที่ผู้ใหญ่เล่าๆมา ชอบมีเด็กไปกระโดดน้ำตรงนี้เล่นกันสนุกๆอะครับแต่น้ำมันแรง สุดท้ายก็ไม่รอดกัน ประเด็นคือผมต้องขี่มอไซค์ผ่านตรงนี้ช่วงหัวค่ำบ่อย เสียวว๊าบที่หลังตลอด เป็นเพราะรู้เรื่องนี้มารึเปล่าไม่แน่ใจ แต่เพื่อนผมขี่ไปก็รู้สึกเหมือนกัน มันบอกรู้สึกเย็นขึ้นมาแปลกๆแบบอยู่ดีๆก็เย็น ผมก็เล่าให้เพื่อนผมฟังต่อ มันบอกไม่ไปละครับแถวสะพานนี้5555 แต่จริงๆก็สัญจรกันได้